Człowiek od zawsze marzył o tym, żeby zatrzymać czas. Nie każdy czas, ale ten szczęśliwy. Kiedy są obok wszyscy, których kochamy, kiedy jesteśmy piękni, dobrzy, kiedy mamy w oczach blask i światło, którego nigdy nie chcemy zapomnieć.
Człowiek od zawsze próbował uchwycić takie chwile. I nie pozwolić im, żeby zszarzały, żeby codzienny wiatr wytarł je z pamięci. Są w życiu takie momenty jak pierwsza miłość. Chwile, którym nie wolno zblaknąć ...
Zdjęcie nie jest zwyczajnym obrazkiem. To chwila zaklęta w czasie. Można ją owinąć byle jak, po amatorsku, w papier szary jak smutek. Ale można zachować cały jej blask, jeśli użyć właściwych zaklęć.
Jeżeli światło cię słucha będziesz potrafił pokazać ludzi. Nie tylko to, jak są ubrani. Ale przede wszystkim to, co noszą w duszy. Są na świecie mędrcy którzy nie pozwalają się fotografować. Bo wiedzą, że prawdziwy artysta potrafi zajrzeć tam, gdzie wolno wejść tylko demonom i tylko aniołom.
Od dziecka uczyłem się żyć ze światłem. Umiem patrzeć. I umiem czas zamykać w kadrach tak jak bursztyn umie schwytać w sobie motyla. Niczego nie zepsuć. Wszystko pokazać.